24 november 2021
Als je net als ik stamt uit de jaren zestig of zeventig, kun je het je misschien nog wel herinneren: het oersaaie tv-programma Ontdek je plekje van de AVRO waarin onontdekte stukjes Nederland werden aangeprezen onder begeleiding van zwaar klassieke muziek en een vooroorlogse commentaarstem zonder humor. Ik heb denk ik alle afleveringen gezien. Van de uitzendingen vanuit Franeker en Grave tot aan die vanuit Woudrichem en Bourtange… Mijn moeder was fan. Vandaar. Was toevallig net Stuif-es-in, Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer, Q&Q of Pippi Langkous op tv, dan had ik pech. Ik heb nooit begrepen wat mijn moeder zo aantrekkelijk vond aan de grafstem van de presentator en de doodsaaie opnames van wuivende aren met daarachter landschappen gevuld met grazende koeien.
Maar goed, ik dwaal af. Want de enige connectie tussen Ontdek je plekje en de titel van mijn blog, zit in het woord vlekje. Omdat het rijmt. Yup, absoluut vergezocht en belachelijk. Ik geef gewoon de creatieve kronkel in mijn hoofd de schuld die af en toe gekke bokkensprongen maakt. Voor mij was het gewoon een handige overgang om te schrijven over blinde vlekken. Over hoe je die ontdekt. En waarom dat goed is.
En toen bedacht ik eigenlijk meteen daarna dat een groot deel van mijn lezers waarschijnlijk niet alleen Ontdek je plekje niet kent, maar ook niet de jeugdseries uit mijn tijd. En dus geen flauw benul heeft van het nut van bovenstaande kop. Deze blinde vlek had ik in ieder geval snel in de smiezen.
Heel anders dan die blinde vlek waar ik afgelopen weekend tijdens de NLP-opleiding weer eens aan herinnerd werd. We oefenden in groepjes van drie een techniek, de contrast analyse. Ik bespaar je de uitleg ervan. Het enige dat je moet weten is dat ik keihard mijn best deed om de oefening in één keer te laten slagen. Kom op Manon, you got this! Zweet parelde op mijn voorhoofd én onder mijn oksels. Ik was in opperste concentratie. Één en al focus.
Mijn inzet wierp vruchten af, want na de oefening stak een van mijn medestudenten meteen twee duimen in de lucht. Goed gedaan! Op een paar verbeterpuntjes na. Toch wel een beetje trots vertelde ik grappend dat ik aan die inspanning wel klotsende oksels had overgehouden. Waarop een van de begeleidsters zei dat juist dáár mijn grote leerpunt lag. Als coach moet je tijdens een sessie bij wijze van spreken lekker chill achteroverleunen en het harde onderzoekswerk overlaten aan de coachee of cliënt. Daar ging mijn moment van euforie.
Tegelijkertijd kreeg ik een deja-vu. Terug naar juni 2019 toen ik mijn examen als life coach aflegde. En dezelfde klotsende oksels had tijdens mijn live sessie met een cliënt die ik nog nooit eerder had gezien. Ik leunde naar voren, de coachee leunde naar achteren. Ik zwoegde en zweette, de cliënte sloeg ontspannen haar benen over elkaar. Andere plaats, andere tijd, andere coachee, zelfde situatie. En ook hier hoorde ik dat ik veel meer moest loslaten. Ik slaagde, en borg alweer snel mijn blinde vlek netjes op. Totdat ‘ie dus afgelopen weekend als een duvel uit een doosje weer van zich liet horen. Ontspannn Manon! Relax! Heb vertrouwen in het moment! Kom uit je hoofd!
Voor mij dus een werkpunt. Want als ik altijd zo gefocust zou zijn als ik afgelopen weekend was op mijn oefenmaatje in de les, zou je me elke avond bij elkaar kunnen vegen. Het kost namelijk bakken vol energie. Dus plan ik weer meer mindful-momenten en meditaties in. En trek ik wat vaker met de honden de natuur in voor meer evenwicht tussen hoofd en hart.
Nu liep ik dus toevallig tegen mijn blinde vlek aan, maar het gebeurt maar al te vaak dat je geen idee hebt van het bestaan van je blinde vlek. Of blinde vlekken, want misschien heb je (of ik) er wel meer. Wat voorbeelden?
– Altijd alles alleen willen doen
– Perfectionisme
– Problemen uit de weg gaan in plaats van ze aan te pakken
– In een slachtofferrol zitten
– Je voortdurend aanpassen aan anderen
– Alles persoonlijk nemen
– Snel vooroordelen hebben over anderen
Daar is allemaal niks mis mee en het is ook niks om je voor te schamen. Maar het is wel handig om je er bewust van te worden. Gebeurt dat niet, dan blijf je telkens in dezelfde beperkende situaties terechtkomen zonder dat je weet waarom. En sta je je eigen verandering én je persoonlijke ontwikkeling in de weg.
Hoe je ze ontdekt?
* Vraag mensen in je omgeving die jou goed kennen naar een voor jou verborgen eigenschap of karaktertrek. Als zij meteen iets kunnen benoemen waar jij je nooit bewust van was, dan is dat in 99 procent van de gevallen een blinde vlek.
* Wat meer bedacht zijn op wat mensen zoal over je zeggen, kan je ook een blinde vlek-hint geven. Als jij ervan overtuigd bent dat je bijvoorbeeld goed kunt luisteren, maar je hoort vaker van anderen dat je zo vaak aan het woord bent, is het misschien tijd om je luistervaardigheden bij te schaven.
* Of let eens op dingen die jou storen aan anderen. Meestal vertellen ze veel over jezelf. Die collega die jij bijvoorbeeld een opschepper vindt, spiegelt meestal net die kant van jezelf die jij verborgen houdt.
* Steeds tegen dezelfde muur aanlopen, kan nog een teken zijn dat een blinde vlek in het spel is. Als je bijvoorbeeld maar niet begrijpt waarom je altijd acuut een niet te onderdrukken behoefte aan een glas wijn hebt als je thuiskomt na je werk, kan dat betekenen dat je geen andere manier kent om met vervelende emoties of stress om te gaan.
* En let er ook eens op wat je tijdens een verhitte discussie of ruzie met je partner, vriendin of familielid naar je hoofd geslingerd krijgt. Vaak zit daar toch ergens een kern van waarheid in. Én mogelijk een verwijzing naar een blinde vlek.
Sta zonder oordeel open voor wat je partner, vrienden of collega’s je te zeggen hebben. Zie het niet als kritiek maar als waardevolle feedback. Want je blinde vlek ontdekken, helpt je juist om een nog een betere versie van jezelf te worden door te ontdekken wat áchter jouw blinde vlek zit. Moeilijk om het aan de mensen in je omgeving te vragen? In een eerste gratis sessie krijg ik al helder wat jouw blinde vlek is. Desnoods met klotsende oksels.
